ömrüm…Neredeyse
Bölüm-2: 19 yaşındayım…İstanbul’dayım…
19 ya??nday?m… çstanbul’day?m. En az?ndan öyle tahmin ediyorum. Burada tan?mad???m insanlar var. Tan?mad???m konu?malar, tan?mad???m ko?u?turmalar… Burada her?ey çok h?zl? hareket ediyor ve bu h?za inat ne kadar yorulsa da hiçbir ?ey durmuyor. Benim beynim duruyor, nutkum tutuluyor ama hiçbir ?ey durmuyor. 19 ya??nday?m ve hala bunlar? dü?ünürken çstanbul’day?m. Gelmek için çok fazla çaba sarf etti?im,gelmemin ilk ay?nda iki kere bomba ihbar?na yakaland???m ve bu bombalar patlamasalar bile sanki bu bombalar patlam?? gibi her tarafa insan parçalar?n?n da??ld??? çstanbul’day?m…
19 ya??nday?m… çstanbul’un herhangi bir yerinde, akl?mdan geçen herhangi bir?eyin, bana ait olup olmad???n? dü?ünüyorum. çünkü burada o kadar çok dü?ünce var ki, her an birbirine kar??acak gibi. Sa??ma bak?yorum, soluma bak?yorum, sonra tekrar sa??ma bak?yorum. Tam diyorum kar??ya geçebilirim, o an ?eritten ç?km?? bir bak?? görüyorum. Takla at?yorum, hopluyorum, z?pl?yorum çarpmas?n diye…
19 ya??nday?m…Gözlerim doluyor çstanbul’un güzelli?i kar??s?s?nda: Bo?aziçi, Tarihi Yar?mada, Haliç, Kad?köy, Adalar, Mart?lar, bal?k tutanlar, Galata, Beyo?lu, çstiklal… Sonra da ?a??r?yorum bunlar? gören bir ben miyim diye. Bir ben var çstanbul’da sanki; bir benden ba?ka yok mu? Nas?l al??aca??m? dü?ünüyorum; böylesine bir güzelli?i teneffüs etmemek için gaz maskelerini tak?nanlar?n yan?nda. Ama bu seferde ac?mas?z olmaya ba?l?yorum onlar gibi. Korkuyorum…ve hala 19 ya??nday?m…ve hala çstanbul’day?m…
